Samiler ve Samice

 Sami adı, kökenini  Yahudi    geleneğinde  yazılmış olan Yaradılış'ın X. bölümündeki ünlü uluslar tablosunda bulur; burada Nuh'un Ham ve Yafes ile birlikte üç oğlundan biri olan Sam, Haber'in(İbranilerin), Elam'ın, Assur'un, Aram'ın, Arpad'ın ve Lut'un babası olarak gösterilir. Samiler Sam’ın soyundan, Sam dilini konuşan kavimler. Hazret-i Nuh’un, Tufandan sonra Ham, Sam ve Yafes adında üç oğlu vardı. Tufandan sonra bütün insanlar bu üç oğlundan türeyip, her tarafa dağıldılar. Sam’dan Araplar, Asuriler, Finikeliler, İbraniler, Rumlar ve Süryaniler türeyip, bütün Orta Doğu ve Doğu Akdeniz ülkelerine yayıldılar. Mezopotamya ve Doğu Akdeniz’e hakim olup, devlet kurdular. Sam’dan türeyen kavimlere Sami ırkları, dillerine de Sami dilleri denir. 

Dikenli İncirin Tarihi

Dikenli İncir ağacı Meksika kökenlidir ve tarihi 9000 yıl öncesine dayanır. Opuntia bitkisinin çeşitliliğinden dolayı bu ülke dikenli incirin anavatanı olarak kabul edilir. Dünya üzerinde yayılmış 258 yakın dikenli incir, alt yada seri türü vardır.

Meksika’nın Avrupalılar tarafından keşfinden sonra dikenli incir ispanya’ya getirilmiş ve buradan Akdeniz bölgesine yayılmış.Bitki Kristof Kolomb’un 1 veya 2. Seyahatinde keşfedilmiş olmasına rağmen, hakkında ilk yazılı bilinen kayıt 1515 yılında Fernandes Oviedo’nun raporlarında yer almıştır.

Teknelerde kolay depolanabilir olması ve zengin C vitamini içeriği ile denizlerde uzun süre yolculuk yapan denizcilerin iskorbit hastalığından korunmasına yardımcı olmuş, transatlantik keşiflerin devam etmesinde büyük rol oynamıştır.

Dikenli incir meyvesi, Avrupa’ya ilk olarak Karayip bölgesindeki ismi ile girmiş ve Tuna olarak adlandırılmıştır. Dikenli incir bitkisi artık bölgeye uyum sağlamış ve bölgesel olarak bütün kıtalarda kendiliğinden yetişebilir bir hal almıştır.

Tıp alanındaki yararları da kanıtlandıktan sonra, dikenli incir bitkisinin dalları ve olgunlaşmamış meyveleri tıp alanında kullanılmaya başlanmıştır.

Avrupa’da dikenli incir ağacının ekonomik ve tarımsal önemi 16.Y.Y kadar dayanır. İlk başlarda bitki peyzaj mimari ile bağdaştırılarak burjuva sınıfının bahçelerini ve mülklerini süsleyen bir dekor bitkisi olarak, daha sonraları dikenli ve çalımsı yapısı nedeniyle kırsal yerlerde mülkün korunması amacıyla çit olarak kullanılmıştır.

Meyvesi işlenmemiş hali ile fakir sınıfının çatışma ve kuşatma dönemlerinde besin maddesi olarak görülmüş. Fakat bugünlerde dikenli incir farklı şekillerde, taze ve işlenmiş olarak ve Gurme ürünler kategorisinde değerlendirilmiştir.

Kültürel üretimine 1990 dan sonraki yıllarda başlanmıştır. Şili, Arjantin, Bolivya, Peru, Kolombiya, Meksika, ABD, Güney Afrika, Fas, Cezayir, Tunus, Libya, Mısır, Ürdün, Pakistan, İsrail, İtalya, Yunanistan ve İspanya da büyük Kültür Bahçeleri tesis edildiği biliniyor.

Belirli ülkelerde genellikle yemlik, çit, toprağın korunması-erozyon, veya küçük alanlarda lokal bölgesel-milli Pazar için üretim yapılırken, İtalya, İspanya, Yunanistan, Meksika ve Tunus’da büyük ölçekli arazilerde kapama bahçecilik yapılmaya başlanmıştır. Avrupa’nın en büyük dikenli incir üreticisi İtalya’da çoğunlukla Sicilya da 8 bin hektar alanda, sık ekim yöntemi ile 80.000 Ton dikenli incir üretimi yapılmaktadır. Portekiz ve İsrail ve diğer Akdeniz ülkelerinde ise ekim alanları hızla artmaktadır. Dünya pazarına ise Meksika, İtalya, Güney Afrika, Şili ve İsrail ile Amerika hitap etmektedir.