1.Ahşap ve Taş İşlemeciliği
Ahşap sanatçılarına “neccar”
denilmiştir.Sedir,ceviz,kestane,elma,armut,abanoz ,şimşir,gül ve kiraz
ağaçları kullanılmıştır. Çeşitli tekniklerle ( kireçle terbiye,bezir yağıyla
doyurma,cilalama v.b.) işlenerek şekil
verilmiş ve sanat eseri haline getirilmişlerdir.
Ahşap malzemenin içinde
gümüş,sedef v.b.malzemenin
kullanılmasıyla “kakmacılık” sanatı yapılmıştır.
Taş işlemeciliği, Türk
mimarisinin temel unsurlarındandı.Dini , eğitim veya diğer mimari eserlerde taş
işlemeciliği (mozaik, renkli taşlar v.b.) kullanılmıştır.Ayrıca taşların
üzerine oyma ve kabartma yoluyla nakışlar da
yapılırdı.
2.Dokumacılık
Pamuk,keten,kadife ve benzeri
malzemenin dokunarak kumaş haline getirilmesi işlemidir.Osmanlılar burada da gelenekten gelen Türkiye Selçuklu ve
Beylikler Devri dokumalarının etkisinde
bir gelişim göstermişlerdir.
Dokumacılık, saray sanatı olarak
devlet kontrolünde yapılırdı. İpek kumaşlar,bir statü sembolüydü.
Orta Asya’dan gelen halı ve kilim
dokumacılığı da devam etti. XIV.yüzyılda
geometrik motifler,Hayvan figürleri ve
kufi yazılı kenar şeritleri kullanılmış.Bunu baklava motifleri ve soyut
bitkisel motifler takip etmiştir. Renk olarak sarı.koyu mavi ve çimen yeşili kullanılmıştır.
Gordes düğümlü Uşak Halıları
madalyonlu ve yıldızlı halıların en güzel örneklerindendir.
3.Çinicilik
Kil topraktan yapılmış levhaların
çiçek desenleriyle bezenip fırında
pişirilmesi sanatıdır.
İznik ve Kütahya bu işin
merkezleriydi.Her tür mimari yapı, çinilerle süslenebilmiştir. Bu eserler,
dünyada hayranlık uyandırmıştır. Renk;Türk mavisi,domates kırmızısı,mor,sarı ve
yeşildir.
Örnek: Bursa Yeşil Camii , Bursa
Yeşil Türbe,Topkapı Sarayı,Sultan Ahmet Camii.
4.Hat Sanatı
Güzel yazı yazma sanatıdır. Bu
işin sanatçılarına “hattat” denirdi. Osmanlı döneminde hat sanatı zirveye ulaşmıştır.
Önce Amasya ve Edirne’de sonra da İstanbul’da hattatlık oldukça gelişmiştir.Amasyalı Şeyh Hamdullah ve Ahmet
Karahisarî, XVI. Yüzyılın en önemli hattatlarıdır.
