Şımartılmış Nesil, Sorgulanan Öğretmen
Eskiden kötü not alan çocuk ailesi tarafından sorgulanırdı.
“Ne yaptın da bu notu aldın?” derdi anne babalar.
Bugün ise tablo tersine dönmüş durumda.
Artık aynı soru öğretmene yöneltiliyor:
“Niye kötü not verdiniz?”
Eğitimdeki bu sessiz değişim, yalnızca bir anlayış farkı değildir; bir değer dönüşümüdür. Artık çocuk merkezli olmayı, disiplinsizliğe göz yummakla karıştırıyoruz. Sınır çizen öğretmen “katı”, kural isteyen veli “geri kafalı”, sorumluluk isteyen okul ise “eski usul” sayılıyor.
Oysa öğretmenin verdiği not, çocuğu cezalandırmak için değil, emekle kolaycılığın arasındaki farkı göstermek içindir. Her not, bir geri bildirimdir; bir yönlendirme, bir uyarıdır. Fakat bunu görmek yerine öğretmeni hedef alıyoruz.
Şımartılan çocukların şımarıklığını öğretmenler en fazla dört sene çeker.
Ama aileler ve toplum, o şımarıklığın bedelini ömür boyu öder.
Sevgi, sınırla güzeldir. Sınır koymayan sevgi, çocuğu özgürleştirmez;
sorumluluk duygusunu yok eder.
Disiplin olmadan karakter gelişmez, karakter olmadan da insan duruşu oluşmaz.
Öğretmeni sorgulamak kolaydır.
Asıl zor olan, evde aynayı kendimize çevirmektir.
Eğer bir toplumda çocuk, başarısızlığından ders almak yerine
“beni neden eleştirdin?” diyorsa,
orada artık eğitim değil, kırılganlık kültürü yetişiyor demektir.
Yakup Güneş
İktibastır/Alıntıdır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder